Podsumowanie sezonu: 1. Wisła Kraków - Biała Gwiazda w koronie

Wisła Kraków - wyniki, mecze, live - więcej na stronie klubowej "Białej Gwiazdy"

Ubiegły sezon Wiślacy zaczęli bardzo nietypowo, mianowice od zmiany trenera. Po kolejnej kompromitacji w europejskich pucharach, tym razem z azerskim Karabachem Agdam, do dymisji podał się Henryk Kasperczak. Zastąpił go tymczasowo Tomasz Kulawik, który poprowadził zespół w trzech pierwszych meczach. W klubie postawiono na coś nowego, prezes Basałaj przekonał właściciela klubu, aby zaangażować ekspertów z Holandii... i to był strzał w dziesiątkę.

Choć oboje nie ustrzegli się na początku wpadek, takich jak transfery Nourdina Boukhariego czy Serge Branco i np. klęska w Poznaniu przeciwko Lechowi. Można śmiało powiedzieć, że to właśnie Robert Maaskant i Stan Valckx są ojcami sukcesu krakowian w tym sezonie. Maaskant okazał się wymagającym trenerem, który fantastycznie dogaduję się z piłkarzami, a przy tym jest jeszcze ulubieńcem dziennikarzy. Natomiast Valckx to jeden z nielicznych na naszym podwórku piłkarskim profesjonalny dyrektor sportowy. Jakość pięciu transferów przeprowadzonych przez krakowski klub w przerwie między rundami robi wrażenie, zwłaszcza na tle innych drużyn naszej ligi, które mają podobne lub większe budżety od Wisły.

Biała Gwiazda zaczęła sezon niemrawo. Grała bez polotu, często gubiąc punkty. Zmiana nastąpiła w 94. minucie spotkania derbowego na Kałuży, kiedy to po fantastycznym podaniu Andraża Kirma, piłkę do bramki wbił Nourdin Boukhari. Piłkarze Wisły głośno świętując w szatni, chyba w końcu uwierzyli w swój potencjał, w następnym meczu zmietli z boiska swojego odwiecznego wroga – Legię Warszawa, a potem odnieśli jeszcze pięć zwycięstw z rzędu. Taka passa, mając na uwadze spłaszczoną tabelę w tym sezonie, dała Wiśle komfort kilku punktów przewagi nad rywalami, której do końca sezonu Wisła już jej nie oddała.

W Krakowie sukces ligowy jedynie rozbudził apetyt kibiców Wisły na dalsze triumfy. Wiele tysięcy fanów na Rynku Głównym w Grodzie Kraka, cieszyło się z mistrzostwa wiedząc, że w tym sezonie nadejdzie kolejna szansa na wejście ich ukochanego klubu do futbolowego raju – Ligi Mistrzów.

Punktów łącznie: 56
Zwycięstw łącznie: 17
Remisów łącznie: 5
Porażek łącznie: 8
Bilans bramkowy łącznie: 44-29

Punktów jesienią: 27
Punktów wiosną: 29

Punktów u siebie: 35 
Zwycięstw u siebie: 11
Remisów u siebie: 2
Porażek u siebie: 2
Bilans bramek u siebie: 27-11

Punktów na wyjeździe: 21
Zwycięstw na wyjeździe: 6
Remisów na wyjeździe: 3
Porażek na wyjeździe:  6
Bilans bramek na wyjeździe: 17-18

Ocena formacji: Bardzo silnie w tym sezonie była obsadzona bramka Wisły Kraków. Runda jesienna w wykonaniu Mariusza Pawełka była z pewnością jego najlepszą w karierze. Po jego transferze, wiosną bramki strzegł Sergei Pareiko, który swoją grą dawał duży spokój obrońcom. Może własnie dzięki pewności goalkeeperów, defensywa Wisły grała dość dobrze, choć boczni obrońcy dośc rzadko zapędzali się pod pole karne rywali. Druga linia jest w krakowskim klubie najważniesza, biorąc pod uwagę taktykę z pięcioma pomocnikami jaką stosuje Maaskant. Funkcjonowała ona w większości przypadków bardzo dobrze. Miejsce w napadzie jest w tym momencie zarezerwowany dla Cwetana Genkowa, który potwierdził swoją klasę w drugiej części sezonu. Jednak podczas trwania rozgrywek, brakowało skuteczności wysuniętym napastnikom.

Najlepszy zawodnik: Patryk Małecki

Choć dużo efektowniej gra Maor Melikson to właśnie „Mały” w ciężkich momentach bierze ciężar gry na siebie. Tym sezonem podkreślił tylko to, że należy mu dać szansę w reprezentacji, niestety selekcjoner woli powoływać cudzoziemców niż wprowadzić do składu charakternego i niezwykle ambitnego zawodnika.

Najsłabszy punkt zespołu: Kew Jaliens

Transfer reprezentanta Holandii wywołał w naszym kraju duże echo. Jaliens potwierdził swoimi występami stare porzekadło – nazwiska nie grają. W nadchodzącym sezonie będzie mu ciężko o miejsce w składzie.

Najlepszy mecz: Wisła Kraków - Legia Warszawa 4:0 (12.11.2010)

Legia w tym meczu była bezradna. Fantastyczne zawody rozegrał Patryk Małecki.

Najsłabszy mecz: Lech Poznań - Wisła Kraków 4:1 (31.10.2010)

Chodzi głównie o drugą połowę tego spotkania. Wiślacy poruszali się po boisku jakby w zwolnionym tempie.

Największy talent: Maor Melikson, Cezary Wilk

Izraelski pomocnik podbił Ekstraklasę. Jego dryblingi są ozdobą większości kolejek ligowych. Kapitalny sezon Wilka. Gdy tylko wchodził na boisku był zawsze jednym z lepszych piłkarzy na placu gry. Takiej zawziętości i walki o każdy metr boiska potrzebuje Ekstraklasa!

Największe rozczarowanie: Maciej Żurawski

Gdy Żurawski przychodził do Wisły, kibice oczekiwali namiastki tego co dawał im kilka lat temu. Niestety „Magic” zawiódł i po sezonie kończy swoją przygodę z Białą Gwiazdą. Jednak dla kibiców nie tylko Wisły, na zawsze pozostanie legendą.

Zawodnicy niezastąpieni: Sergei Pareiko, Cwetan Genkow, Patryk Małecki, Maor Melikson

Przygody innych klubów pokazują jak ciężko znaleźć dobrego bramkarza i napastnika, nawet jeżeli ma się duże pieniądze. Pareiko i Genkow na pewno znają się na swojej robocie. Małecki to serce drużyny, żaden kibic Wisły nie wyobraża sobie drużyny bez Patryka. Maor to gwarancja kreatywności, takich piłkarzy w lidze można policzyć na palcach jednej ręki.

Piłkarze niepotrzebni: Maciej Żurawski, Łukasz Garguła, Wojciech Łobodziński, Nourdin Boukhari, Serge Branco

Większość z tych piłkarzy już pożegnała się z Reymonta. Garguła po kontuzji nie gwarantuje gry na takim poziomie, jakiego oczekują kibice. Przy większej rywalizacji w następnym sezonie, wątpliwe jest jego miejsce w kadrze meczowej.

Ocena transferów: Choć przydarzyły się klapy transferowe takie jak Branco czy Boukhari, transfery Wisły zdecydowanie podniosły poziom sportowy w klubie. Piłkarze tacy jak Melikson czy Chavez są warci każdych pieniędzy. Widać, że Stan Valckx zna się na rzeczy i ma znajomości w światku piłkarskim. Pozostaje nam tylko czekać na zamknięcie kadry Wisły na najbliższy sezon.